درمان بدحجابی

جمع‏بندى

ط. نکویی ریزی

 از مباحث گذشته حاصل شد که براى زنان و دختران )از ابتداى بلوغ( پوشش اسلامى یعنى پوشاندن تمام بدن و مو به استثناى صورت و دست‏ها تا مچ، در مقابل نامحرم واجب است، که به علت اهمیت حجاب، قرآن کریم و احادیث تأکید فراوانى بر حفظ آن نموده‏اند. در فصل اول واژه‏هاى حجاب، خمر، جلباب و آیات حجاب در قرآن بررسى شد. همچنین افراد بدحجاب یعنى کسانى که رعایت پوشش اسلامى نمى‏کنند به سه گروه تقسیم شدند:

 1. کسانى که محدوده حجاب اسلامى را رعایت نمى‏کنند.

 2. کسانى که از پوشش تحریک کننده )از نظر رنگ و مدل و...( استفاده مى‏کنند.

 3. کسانى که صورت و دست را آرایش و زینت کرده در معرض نامحرمان قرار مى‏دهند.

 در فصل دوم عوامل بدحجابى که عبارتند از تمایلات درونى، خودنمایى، جلب توجه دیگران و چشم و هم چشمى و... ذکر شد و در فصل سوم آثار سوء بدحجابى که به آثار دنیوى و آثار اخروى تقسیم مى‏شود، مورد توجه قرار گرفت. در فصل چهارم روش پیشگیرى و درمان بدحجابى مورد توجه قرار گرفت که روش پیشگیرى از بدحجابى به دو دسته شناختى و رفتارى تقسیم شد، از جمله روش‏هاى شناختى مى‏توان به روش اعطاى بینش، تحریک ایمان، زمینه سازى و الگویى و از جمله روش‏هاى رفتارى مى‏توان به روش‏هاى یادآورى معاد و فریضه‏سازى اشاره کرد. روش‏هاى درمان بدحجابى نیز شامل روش‏هاى شناختى هم‏چون روش تفکر، و روش‏هاى عاطفى همچون موعظه مى‏باشد. از جمله روش‏هاى رفتارى نیز روش‏هاى عطا و حرمان، روش تغییر موقعیت و روش عبرت‏پذیرى مى‏باشد.